poniedziałek, 26 maja 2014

Mamy, matki i mamuśki

Z okazji dzisiejszego święta, mamy dla Was specjalną notkę. Poniżej kilka najróżniejszych matek ze sztuk (ale tylko tych, które same widziałyśmy w teatrze)


1. GRETA (Sian Thomas), sztuka: Eldorado.


Greta to matka specyficzna. Jest bardzo bogata i ma znacznie młodszego chłopaka-zabawkę. Chwilami bywa wredna i złośliwa, sprawia wrażenie skupionej wyłącznie na sobie, ale to pozory. Potrafi zainteresować się córką i stara się jej pomóc.

2. BEATRICE (Nicola Walker), sztuka: A View from the Bridge.


Beatrice jest mamą zastępczą - wychowała siostrzenicę po śmierci jej matki. Jest to postać bardzo rozsądna i spokojna, prawdziwa opoka. Wspiera siostrzenicę i służy jej pomocą (nawet w sytuacji, kiedy mogłaby być zwyczajnie zazdrosna i wzorem macochy z "Królewny Śnieżki" chcieć pozbyć się dziewczyny z domu).

3. EMMIE PACKER (Sheila Hancock), sztuka: Barking in Essex.


Emmie jest zaradna i umie przystosować się do sytuacji - kiedy jest bogata wydaje pieniądze na prawo i lewo, gdy gotówka się skończy - idzie do pracy.
Synowie ufają jej bezgranicznie. Jeden z nich, tuż przed pójściem do więzienia, to Emmie zostawił kombinację do bankowej skrytki z łupem. Niestety, kiedy miał wychodzić na wolność z łupu zostało już tylko około  30 funtów - a on raczej nie taki rodzaj opieki miał na myśli. Emmie stara się troszczyć się o swoich chłopców, chyba że w danej chwili bardziej zajęta jest ratowaniem własnej skóry. W sytuacjach stresowych nie traci głowy i szybko znajduje rozwiązania nawet najtrudniejszych problemów (np.: pojawia się niechciana synowa - wzywamy mieszkającego po sąsiedzku,  zaprzyjaźnionego mordercę na zlecenie).

4. IMOGEN (Anna Farnworth), sztuka: Much Ado About Nothing (2011).


Imogen została wymyślona przez reżyserkę sztuki, Josie Rourke, William Shakespeare pominął matkę Hero zupełnie. Imogen przejęła część dialogów swojego męża Leonato, część Antonia, jego brata (którego w sztuce zabrakło). Imogen jest próżna, ale bardzo dba o swoją córkę. Ani na chwilę nie uwierzyła w podłe oskarżenia rzucane przez Claudio i księcia, wspierała córkę cały czas, nawet gdy Leonato zwątpił niewinność Hero. Nie bała się także postawić Claudiowi, scena gdy chlusta mu w twarz szampanem z kieliszka, jest jedną z mocniejszych w tej komedii. 

5. JUDY (Nicola Walker), sztuka: The Curious Incident of the Dog in the Night-Time.

Judy jest matką nieobecną przez pierwszą połowę sztuki. A raczej obecną tylko we wspomnieniach i rozmowach. Christopher, główny bohater spektaklu, myśli że umarła, ona tymczasem wyjechała do Lodnynu, zamieszkać z kochankiem. Judy na początku wydaje nam się egoistką, która dba tylko o własne dobro. Później jednak potrafi zawalczyć o syna, potrafi postawić jego szczęście ponad własnym. 

6. VOLUMNIA (Deborah Findlay), sztuka: Coriolanus.


Volumnia nie ma szans w konkursie na matkę roku. Jest pełna dumy i ambicji, wierzy, że cel  uświęca środki. Coriolan ma bezdyskusyjnie realizować jej oczekiwania, przynieść dumę i chwałę nazwisku. W obliczu klęski, wciąż bardziej troszczy się o dobre imię niż o losy syna.

7. ELSIE (Imogen Stubbs), sztuka: Strangers on a Train.


Dla Elsie najważniejszą postacią w życiu jest ona sama. Syn jest jej zabaweczką, maleńkim chłopczykiem i to jej chora miłość popycha go do zbrodni. Jednak Elsie nie próbuje go ratować, nie stara się mu pomóc. Zajęta sobą, ucieka i umywa ręce od wszystkiego.

8. DUCHESS OF YORK (Marty Cruickshank), sztuka: Richard II.


Tym razem matka, która dla ocalenia syna zrobi wszystko. Nie zawaha się nawet przeciwstawić swojemu mężowi, samemu księciu Yorku, pogna do nowego króla błagać, o darowanie synowi życia, nawet się ośmieszy, byle tylko uratować Aumerle. Pewna siebie i zdecydowana, nic nie jest w stanie zawrócić jej z raz obranej drogi.

9. EMMA (Ruth Gemmel), sztuka: Betrayal.


Emma jest matką... i to w zasadzie wszystko co wiemy o jej macierzyństwie. Cofając się w czasie odkrywamy jej romans z Jerrym, poznajemy jej problemy z Robertem, jej mężem, dowiadujemy się o ciąży. Ale ani przez chwilę nie widzimy Emmy jako matki,w jakichkolwiek relacjach ze swoimi dziećmi. Raz tylko w rozmowie przyznaje, że jej trzynastoletnia córka, Charlotte, jest urocza.